Το να περιμένεις είναι οδυνηρό

άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια σαν να μην τον ενοχλούσε η δυνατή βροχή που μόλις είχε αρχίσει. «όλα φαίνονται τόσο αργά» σκέφτηκε. Όταν έφτασε κάτω δεν είδε κανέναν, μονό το άψυχο σώμα της στηριγμένο σε ένα δέντρο, όπως το είχε αφήσει. Την προσπέρασε χωρίς να σταματήσει, αφήνοντας το άρωμα της να τον αγγίξει απαλά. η βροχή δυνάμωνε και τα φύλλα είχαν σκεπάσει το μονοπάτι. Όταν έφτασε στο αυτοκίνητο είχε ήδη νυχτώσει, έβαλε μπροστά, άνοιξε το ράδιο και ξεκίνησε, ∙ «μέσα σε όλον αυτό τον χαμό μπορεί να χάσω τον εαυτό μου, ή να τον βρω», τραγουδούσε η φωνή ενός άγνωστου καλλιτέχνη, όταν έμπαινε στην εθνική, και το αυτοκίνητο χανόταν μέσα στην κίνηση.